Hun kinderen raakten ook gepassioneerd door alles wat met planten, dieren en natuur te maken had. Uiteindelijk besloot hun jongste zoon Nick in 2004 om het opvangcentrum van zijn ouders over te nemen en er een vzw van te maken. 

Jaar na jaar kwamen er meer dieren bij, werden er  meer volières geplaatst en er werden samenwerkingen met overheden op poten gezet. Nick deed er alles aan om de dieren in een zo professioneel mogelijk centrum op te vangen. 

Tot vandaag is het opvangcentrum een groeiend toevluchtsoord, dat ondertussen bijna 7.000 dieren per jaar opvangt. De dieren worden voorzien in hun basisbehoeften (eten, drinken en een slaapplek) alsook medische voorzieningen (medicatie waar nodig, wondzorgen, breuken spalken…), er wordt meegewerkt aan wetenschappelijk onderzoek (ziektebewaking, ringen, doorgeven van cijfers…), en er wordt gezorgd voor educatie (rondleidingen, social media,…). 

Een opvangcentrum voor wilde dieren runnen is dus niet voor iedereen weggelegd en er komt heel wat bij kijken om alles draaiende te houden. Wist u dat bijna alle andere opvangcentra in Vlaanderen ongeveer op dezelfde manier gestart zijn? Het is dus zeer moeilijk om nu nog een nieuw centrum te starten, laat maar zeggen onmogelijk. Dus alle centra die nu bestaan moeten we koesteren en zorgen dat die zo professioneel mogelijk worden en genoeg middelen hebben om die dieren correct op te vang.